فسخ-انفساخ-تفاسخ (سال های 1390 تا 1400) | دادگستری استان تهران

فسخ در اصطلاح حقوقی، عبارت از پایان دادن حقوقی به قرارداد به وسیله  یکی از دو طرف قرارداد یا یک شخص ثالث است. عمر قرارداد ممکن است به دلایل  مختلفی به سر برسد. یکی از مواردی که موجب پایان روابط قراردادی می‌شود،  فسخ قرارداد است که دلایل و عوامل زیادی زمینه‌ ساز آن می‌شود. موارد ایجاد  حق فسخ در مواد متعددی از قانون مدنی بیان شده است. با توجه به تعریفی که  از فسخ ارائه شد، می‌توان گفت فسخ، انشای یک­طرفۀ انحلال قرارداد و تعهد  می‌باشد، و مانند ابراء نوعی ایقاع است، یعنی این­که یک طرف به طور مستقل  می‌تواند حق فسخ خود را اعمال نماید، بدون این­که نیازی به رضایت طرف دیگر  باشد که به این عمل ایقاع گفته می‌شود.در کتاب رویه قضایی مربوط به مباحث فسخ-انفساخ-تفاسخ  در محاکم استان تهران آورده است.